13. Banaslysið.

Enn einu sinni fáum við fréttir af hörmulegu banaslysi í umferðinni. Og enn á blessuðum Suðurlandsveginum. Þó svo að þetta ár sé búið að vera þó nokkuð gott miðað við árin á undan er þetta þó 13 banaslysum of mikið. En með þeim er þó ekki öll sagan sögð. Hversu margir eru alvarlega slasaðir, jafnvel örkumla fyrir lífstíð? Hversu margir eiga um sárt að binda eftir ástvinamissi? Og hvernig líður þeim sem hafa lent í slysi þar sem einhver hefur látið lífið, jafnvel af þeirra völdum?

Vissulega er það átak sem gert hefur verið til að sporna við ölvunar- fíkniefna og hraðakstri mikils virði  og á sjálfsagt þátt í fækkun banaslysa. En það þarf að gera betur. Viðhorf margra í umferðinni þarf að breytast. Frekja og tillitsleysi er mjög ríkjandi þáttur í umferðarmenningunni. Menn halda sig færari ökumenn en þeir í raun eru og vanmeta aðstæður. Allt þetta þarf að breytast. Það er ekki aðstæðum um að kenna þegar illa fer. Hvernig ökumenn bregðast við aðstæðum er það sem skiptir sköpum og getur oft skilið á milli feigs og ófeigs.

Ökum varlega og eftir aðstæðum, ekki eftir áætlaðri getu bíls og bílstjóra (ofmetinni).